Stichting Kasih Bunda
tot steun van te Jakarta gevestigde stichting met een sociaal doel

Projecten Atambua

 

Atambua ligt op het eiland Timor (Indonesië). Een tijd geleden heeft Sally een bezoek gebracht aan een klooster daar. Zij hoorde toen dat een aantal dingen zoals water, voedsel, medicijnen en elektriciteit niet of weinig aanwezig waren in de omgeving.


Vanuit het klooster probeerden ze hier wat aan te doen. Naar aanleiding wat Sally heeft gezien en gehoord, zijn 2 bestuursleden tevens op bezoek gegaan bij het klooster. Samen is besloten om het klooster te ondersteunen bij hun projecten.

Informatie over de situatie:

  • De projecten worden geleid door vijf nonnen en bereiken hiermee 200 arme gezinnen.
  • Er is een kleuterschool waar één non het hoofd is en er zijn een paar klassenassistenten.
  • Bij het klooster is een polikliniek voor zuigelingenzorg en een ziekenzaal.
  • Eén non is hoofd van de middelbare school
  • Regelmatig ontvangen mensen van drie kampongs (dorpjes) rijst.
  • Elke dag wordt er bij bejaarden eten gebracht

Inmiddels zijn een aantal projecten gerealiseerd, maar nog wel actueel.

In september 2017 is Wiebe de Bruijn naar Indonesië geweest. Hij heeft ook Timor bezocht. Voor iedereen die geld heeft gedoneerd of nog wil doneren heeft hij een verslag gemaakt van dit bezoek. 

Bezoek aan het project op het eiland Timor in de plaats Atambua

Na een korte vlucht komen we aan op een klein vliegveld en worden opgehaald door twee nonnen.
We gaan op pad naar het verblijf van de nonnen. Onderweg gaan we wat eten. Sally en ik zijn sinds vanmorgen 2.00 uur wakker en op pad. In het verblijf van de nonnen heerst een aangename rust.
Ik krijg een kamer naast de kapel. De temperatuur in de avond wordt wat beter. We praten met de nonnen en bespreken het programma voor de volgende dag. De oude non is vijf jaar in opleiding geweest in Schijndel. In het verleden is het werk via deze orde opgestart. Deze non spreekt nog Nederlands.
Het leven is hier wat Spartaans, maar zuiver en schoon. ’s Morgens een koude plons water over je heen gooien, geen toiletpapier. Wel zorgt men steeds voor een bakje koffie voor mij. Omdat wij weer om twaalf uur terugvliegen is ons programma rondom het gebouw van de nonnen. Zo is er een kleuterschool met 125 kinderen. De kinderen komen allemaal naar buiten en worden netjes opgesteld. We maken foto’s en de kinderen gaan uit volle borst zingen. Sally leert de kinderen een nieuw lied. Daarna gaan ze in rijen achter elkaar naar binnen. Eén non is het hoofd van de school en er zijn assistenten en een mevrouw voor het schoonmaken. De ouders van de kinderen moeten iets betalen en daarmee wordt het salaris van de kleuterleidster en assistenten betaald. Voor de kinderen waar niet voor betaald kan worden is een oplossing, zodat ze allemaal naar school kunnen.
We bekijken de polikliniek en de medicijnenvoorraad. Vooral TBC en astma komen veel voor. Mensen komen met baby’s voor controle. Mensen uit de omgeving komen om rijst op te halen. Je ziet kinderen die ondervoed zijn en erg oude mensen. De kinderen van de lagere school komen in uniform naar ons. De uniformen zien er slecht uit en sommige zijn vies. Tobias brengt een lijst met kosten voor de school van zijn zus. Sally betaalt en zij moet morgen op school komen. Er is al contact geweest met de school door de nonnen.
Dan moeten wij vertrekken om op tijd op het vliegveld te zijn. Dit was een zeer nuttige reis waardoor ik goed inzicht heb gekregen van de problemen in dit gebied en het goede werk van de nonnen.